بررسی پیامدهای دو روش جراحی و انتظاری در درمان سقط های ناکامل اوایل حاملگی

چکیده زمینه و هدف: سقط ها شایع ترین عارضه ی دوران حاملگی می باشند. با توجه به اهمیت مساله تصمیم گرفته شد پیامدهای زودهنگام دو روش جراحی و انتظاری در درمان سقط های ناکامل اوایل حاملگی مطالعه شود. روش بررسی: این مطالعه در بیمارستان آیت ا... موسوی و ولیعصر (عج) در سال های 1387 و 1388 بر روی 48 نفر با تشخیص سقط ناکامل اوایل حاملگی انجام شد. بیماران بر اساس انتخاب و تمایل شخصی در دو گروه درمان جراحی (23نفر) و انتظاری (25نفر) قرار گرفتند. در گروه جراحی کورتاژ تخلیه ای با کورت انجام شد. در گروه انتظاری به بیماران دو هفته فرصت داده شد تا دفع خود به خود داشته باشند، و پس از دو هفته سونوگرافی انجام گردید. دو گروه را از نظر رضایتمندی، برگشت به فعالیت روزانه، مدت زمان خونریزی، درد لگن، طولانی شدن مدت پیگیری مورد مقایسه قرار دادیم. یافته ها: دفع خود به خود در گروه انتظاری در 19 نفر (76 درصد) انجام شد. در گروه انتظاری، رضایتمندی بیشتر و زمان برگشت به فعالیت روزانه کوتاه تر از گروه جراحی بود، ولی مدت زمان خونریزی بیشتر بود. تعداد بیمارانی که نیاز به پیگیری بیش از دو هفته داشتند، در گروه انتظاری بیشتر از گروه جراحی بودند. درد لگن در دو گروه تفاوتی نداشت. نتیجه گیری: روش انتظاری یک روش آلترناتیو مناسب در درمان سقط های ناکامل اوایل حاملگی است، ولی برای تعمیم نتایج به مطالعات بیشتری نیاز داریم.